Snopowiązałka, wiązałka – maszyna rolnicza służąca do zautomatyzowanego koszenia zboża, traw nasiennych i rzepaku, układania skoszonego materiału w snopy i wiązania ich sznurkiem. Jest to żniwiarka wyposażona w urządzenie do wiązania snopów.

Snopowiązałki można podzielić na urządzenia wprawiane w ruch przy pomocy koni (wtedy zasilanie mechanizmów odbywa się poprzez przenoszenie ruchu z koła jezdnego) lub jako maszyny dołączane do ciągnika rolniczego i czerpiące z niego zasilanie z wałka odbioru mocy poprzez wał Cardana.

Snopowiązałki były jednymi z pierwszych żniwnych maszyn rolniczych znacznie usprawniających prace polowe. Chociaż wyszły już niemal z użycia zastąpione przez kombajny zbożowe to jednak bywają jeszcze czasami użytkowane głównie w gospodarstwach o niedużych areałach i w specjalistycznych uprawach nasiennych.

Pierwsza snopowiązałka (podobnie jak i żniwiarka) była maszyną ciągniętą przez konie lub woły i została skonstruowana w roku 1876 w Stanach Zjednoczonych (podobnie jak żniwiarka) przez Cyrusa McCormicka.

Ludzie przyjeżdżali nawet z bardzo odległych stron aby obejrzeć na własne oczy maszynę obsługiwaną tylko przez jednego człowieka, która mogła kosić zboże i jednocześnie je wiązać. Pomiędzy rokiem 1877 a 1885 McCormick wyprodukował i sprzedał ok. 50 000 (takich jak przedstawiony na zdjęciu model) snopowiązałek.

Produkowany z importowanego sizalu sznurek do snopowiązałek był w PRL ważnym tematem w mediach, zawsze go brakowało. Po roku 1989, gdy opanowano produkcję sznurka z polipropylenu, Polska stała się eksporterem takiego sznurka, ale wtedy właśnie zaczęto wprowadzać do użytku kombajny.